نقش چابهار در همگرائی منطقه ای : مطالعه موردی جاده کتان

تحولات در نظام بین الملل و ظهور قدرتهای اقتصادی در قاره آسیا ، اهمیت  این قاره را در نظم اقتصادی  آینده جهان دو چندان نموده است. حجم بالای تجارت در منطقه آسیا- پاسفیک و همچنین وجود ابتکاراتی مانند جاده ابریشم جدید چین و پروژ ه بین المللی شمال و جنوب بین ایران، روسیه و هند، آسیا را در آینده ای نزدیک به یک قطب جهانی تجارت بدل می کند. در این راستا پروژه های همگرائی منطقه ای مانند دو پروژه بزرگ  "یک کمربد یک جاده" و "جاده کتان" توسط چین و هند، گامی بلند در جهت رسیدن به  این هدف بزرگ قلمداد می گردد .  کلید اصلی در پروژه جاده کتان هند، بندر چابهار ایران است. این بندر که در کنار دریای عمان قرار گرفته این فرصت را برای هند فراهم می نماید تا به مسیر باستانی جاده ابریشم و آسیای مرکزی و افغانستان بپیوندد . از سوی دیگر، چابهار به علت موقعیت ژئو استراتژیک و ژئو پولتیک  خود و به دلیل قرارگرفتن در کناره دریای عمان و ارتباط آن با اقیانوس هند، عامل پیوند دهنده هند و ایران و همچنین قاره اسیا و اروپا است، بنا براین این بندر می تواند نقش مهمی در تسهیل همگرائی منطقه ای ایفا نماید. در این راستا، این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش اساسی است که چابهار چه نقشی در همگرائی منطقه ای دارد؟ و پروژه جاده کتان از چه جایگاهی در این همگرائی برخوردار است؟  فرضیه ای که در پاسخ به این سوال مطرح است این است که چابهار به علت موقعیت ژئو استراتژیک و ژئو پولتیک خود می تواند نقش سازنده ای در ایجاد منافع مشترک و شکل گیری همگرائی منطقه ای میان ایران، روسیه، کشورهای آسیای مرکزی، افغانستان و هند ایفا نماید و پروژه جاده کتان نیز به واسطه جایگاه کلیدیی که در سیاست خارجی هند  مبتنی بر "سیاست  پیوستن به آسیای مرکزی" دارد می تواند مکمل تحقق این همگرائی تلقی شود. این مقاله با روش  توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع اولیه و ثانویه شامل اسناد، گزارشها، کتب، مقالات و سایت های اینترنتی انجام می شود.